De vakantie lijkt alweer lang geleden. Tijdens die vakantie nam ik een aantal beslissingen rondom hoe ik mijn tijd zou invullen. Na even wennen (en de klusjes die zich hadden opgehoopt tijdens de vakantie weg te werken) voelt het nu allemaal heel natuurlijk.
Wat heb ik veranderd?
Ik heb al mijn plannen, doelen en projecten op een rij gezet, zowel persoonlijk als zakelijk. Toen keek ik naar mijn tijd. Aangegane verantwoordelijkheden erbij gezet (leesmoeder op school, 3x20 minuten per week, bestuur Toastmasters Epe), vanzelfsprekende verantwoordelijkheden in acht genomen (Ik heb 2 kinderen, die moeten van en naar school gebracht worden - nou ja, alleen de jongste nog - en ik wil ze smiddags ook mijn aandacht en dus tijd willen geven. En ze moeten eten en met een verhaaltje in bed gelegd worden (liefst op het gewenste tijdstip)... En dan is daar zwemles, sport, dammen, scouting, paardrijles...
Het was meteen al duidelijk dat ieder idee dat ik een normale werkweek zou kunnen draaien nooit zou passen bij de andere dingen die ik belangrijk vind. En dat is nou het fijne aan ondernemerschap - je kan je eigen tijd indelen!
Ik besloot om 30 uur per week te werken. 22 uur past precies onder schooltijd. 5 keer zou ik vroeg opstaan en een uurtje werken (schrijven) voor de dag voor de rest begint, alle avonden maak ik mijn mailbox leeg (20 minuten per keer) en twee avonden zou ik 2-3 uur werken, en in de weekends ook 1 ochtend 3-4 uur. Zo is er ruim tijd om smiddags niets te doen aan werk en er te zijn voor de jongens, mijn echtgenoot krijgt ook wat aandacht en er is gelegenheid om ook nog eens overdag iets voor mezelf te doen, al is het maar even met mijn moeder bellen.
In de praktijk lukt dit wonderwel. Dat vroeg opstaan is nog even wennen, dat lukte eerst niet, maar het werkt erg goed dus zal toch wel gewoonte worden. Iedere week werk ik ruim 30 uur en het gezin lijdt er niet onder. De TV wel, daar kijk ik vrijwel niet meer naar, maar ik kan niet zeggen dat ik dat mis. Ik neem de paar programma's die ik wel wil zien op en kan ze dan kijken als het me uitkomt. Of als de strijk onvermijdelijk is geworden.
